Het maligne antipsychotica syndroom (ook wel maligne neurolepticum syndroom genoemd, MNS) is potentieel levensbedreigend.
Het maligne antipsychotica syndroom is een idiopathische reactie op dopamine-antagonisten, zoals antipsychotica, of ontstaan na het stoppen van dopaminerge therapie. Het treedt op als gevolg van een gebrek aan dopamine op postsynaptische receptoren in het centraal zenuwstelsel.
Het is een klinische diagnose en wordt gekenmerkt door een veranderde mentale status, rigiditeit, koorts, autonome instabiliteit. Deze effecten zijn niet altijd in alle gevallen en in gelijke mate aanwezig.
De symptomen ontstaan meestal in 1-3 dagen en worden in de loop van de tijd ernstiger, dit in tegenstelling tot serotonine syndroom en maligne hyperthermie, waarbij de symptomen vaak snel ontstaan en direct ernstig zijn.
De kans op overlijden is gerelateerd aan de ernst van de hyperthermie en wordt waarschijnlijk veroorzaakt door tonische skeletspiercontracties. Derhalve is snelle spierontspanning belangrijk.
Het is een klinisch diagnose. Bij gebruik van een dopamine antagonist of staken dopamine agonist, in combinatie met typische symptomen (veranderde mentale status, rigiditeit, koorts, autonome instabiliteit), moet aan het maligne antipsychotica syndroom gedacht worden.
Vitale kenmerken: tachypnoe, hypertensie, verlaagde of labiele bloeddruk, tachycardie, hyperthermie
Pupillen: normaal
Slijmvliezen: speekselvloed
Huid: transpireren, bleek
Darmgeluiden: normaal of afgenomen
Neuromusculair: rigiditeit in alle spieren
Reflexen: bradyreflexie
Mentale status: agitatie, stupor, verwardheid, delier mutisme, coma
Geef feedback
Indien u vragen of opmerkingen heeft over de inhoud van deze pagina kunt u hier feedback geven aan de redactie van Het Acute Boekje.